طالبی میوه بومی هند یا آفریقا است که با خیار، کدو حلوایی، هندوانه و کدو هم خانواده است. طالبی های تابستانی و زمستانی از طریق شکل ظاهری و ماندگاری بیشتر انواع زمستانی آن شناخته می شود.

طالبی های سنگین بدون هیچ لکه ای یا علامتی را انتخاب کنید که بخش های مرطوب و نرم نداشته باشد. از خرید طالبی های نرم با رنگ های غیر معمول و بوی زیاد پرهیز کنید. اگر محل اتصال طالبی به گیاه آن سخت باشد یا رنگ غیر معمولی داشته باشد و یا ساقه سبز هنوز به آن متصل باشد نشان دهنده نرسیده بودن میوه است. بعد از رسیدن این قسمت حالت انعطاف پذیر پیدا می کند و آن سوی بخشی که به ساقه متصل است عطر مطبوعی متصاعد می کند. زمانی که با کف دست به طالب ضربه می زنید باید صدای تو خالی از آن بشنوید.

طالبی را به ۲ یا ۴ قسمت تقسیم کنید، دانه های موجود در مرکز آن را جدا کنید. سپس آن را به صورت مکعب هایی بریده و مصرف کنید.

منبع عالی: پتاسیم منبع خوب: ویتامین C و فولیک اسید خواص: خنک کننده، ملین، مدر برای بعضی افراد هضم طالبی دشوار است.

طالبی گاهی به صورت ساده خورده می شود ولی با اضافه کردن زنجبیل و آب لیمو طعم بسیار خوبی دارد. این میوه همراه با غلات و یا با سالاد میوه خورده می شود. آب طالبی یا طالبی پوره شده برای طعم دادن به شربت ها و بستنی ها استفاده می شود. از طالبی پخته شده مربا، ژله و چاشنی درست می کنند. این میوه همراه با انواع گوشت ها مصرف می شود.

طالبی بسیار آسیب پذیر و مستعد خراب شدن است. در دمای اطاق: برای رسیده شدن، از قرار گرفتن در کنار بقیه میوه ها و سبزیجات خودداری کنید. در یخچال: رسیده و پوشیده شده، قبل از خوردن مدت کوتاهی در دمای اطاق قرار دهید. در فریزر: فقط بدون پوست به صورت قطعه شده، توپی یا مکعبی در حالی که روی آن شکر یا آبلیمو پاشیده شده است. سپس آن را در محفظه که در آن هوا نفوذ نمی کند نگهداری کنید. بعد از یخ زدایی بافت طالبی نرم می شود.